HOE #METOO LEIDT TOT MANNENEMANICPATIE
Twee mannen in pak stapten al pratend in de lift, waarbij de één spottend vroeg: ‘’wat zou zij (vrouwelijke collega) gedaan hebben om op jonge leeftijd al zo’n functie te bekleden?’’ En waarop de ander lachend zei, ‘’Pijpen zeker!’’
Het klinkt als een slechte mop, maar dan realiteit. Daar stond ik, mijn mond viel open van verbazing, niet wetende hoe ik mij moest verhouden tegenover hen. Dit gebeurde in oktober 2017, tegelijkertijd toen de #MeToo-beweging wereldwijd de kop op stak en grenzen binnen seksualiteit op de kaart zetten. Ik beschouwde het als een ‘teken’, hier moest ik iets mee.
Zulke ‘tekens’ liet ik eerder ook niet ongestoord aan mij voorbijgaan. Bijvoorbeeld: toen ik op mijn twaalfde openlijk uitkwam voor mijn geaardheid en veel negatieve reacties ontving binnen mijn omgeving (middelbare school), besloot ik in 2006 mijn profielwerkstuk te doen over ‘seksualiteit’ om bewustwording te creëren. En toen ik jaren later de studie Sociaal-Cultureel Werker volgde en ervoer hoeveel kennis er ontbrak betreft seksualiteit en diversiteit, besloot ik mij in te zetten als voorlichter op scholen namens COC Tilburg. Je zou dus wel kunnen stellen dat emancipatie omtrent seksualiteit en identiteit mij aan het hart gaat.
Toen de #MeToo-beweging online geluid gaf, besloot ik offline gehoor te geven aan het sociaal-maatschappelijke probleem. Voor mijn afstuderen aan International Lifestyle Studies, heb ik mijn meesterproef gewijd aan het onderzoeken van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Al gauw kwam ik tot inzicht dat het preventief aanpakken ervan begint bij opvoeding en educatie, waardoor ik besloot ROC Tilburg School voor Gezondheidszorg en Welzijn te benaderen. Voor hen heb ik uiteindelijk onderzoek gedaan naar de belevingswereld van de studenten Sociaal-Cultureel Werk omtrent het onderwerp. Opvallend was dat deze jongeren behoefte hebben aan seksuele vorming, en dat de voorlichtingen (als zij die al krijgen) vaak alleen gaan over voortplanting, voorbehoedsmiddelen en de meest verschrikkelijke soa’s. Als het aan hen ligt, is het tijd voor verandering!
In co-creatie met de doelgroep heb ik het lifestyle concept ‘’Grijs Gebied’’ ontwikkeld. Een onderwijsprogramma dat in gaat op seksualiteit, gender en grenzen. Deze kennis gebruiken de studenten om ‘eigen’ workshops te organiseren voor jongeren. Door kennis te delen en het bespreekbaar te maken zijn zij samen de sociale motor voor verandering. Bijzonder aan dit onderwijsprogramma is dat de studenten van Sociaal-Cultureel Werk projectmatig te werk gaan binnen hun werkveld.
Na mijn afstuderen ging alles in een stroomversnelling. Niet wetende dat een afstudeerproject kon leiden tot rond de tafel met een directeur van ROC Tilburg, een presentatie bij Rutgers op locatie over mijn lifestyle concept, op de ‘’praatstoel’’ tijdens het Johannes Rutgers Dialoog 2018 met het thema ‘#EenJaarNa #MeToo’, en vervolgens een ontmoeting met Jens van Tricht van Emancipator.
Ik had het stiekem kunnen weten. De opkomst van #MeToo en het moment in de lift waren achteraf gezien ‘tekens’, die mij hebben geleid naar een nieuw avontuur. Als trotse feminist mag ik mij inzetten voor mannenemancipatie bij Emancipator. De emancipatie van mannen is nodig ter preventie van geweld tegen vrouwen. Negen op de tien plegers van geweld is namelijk een man.
Daarnaast duidt de trend ‘Toxic Masculinity’ op de identiteit van de man die (nog meer) onder druk is komen te staan door de #MeToo-beweging. In het traditionele gedachtengoed wordt ‘’mannelijkheid’’ nog altijd geassocieerd met dominantie, agressie en gewelddadigheid, competitie, privileges, gebrek aan inlevingsvermogen en een onvermogen om emoties te uiten. Dit manbeeld strookt inmiddels niet langer met de idealen van de samenleving en de heersende moraal. Men is zich dan ook steeds vaker bewust dat er meer overeenkomsten zijn tussen mannen en vrouwen dan verschillen, en dat de opvattingen van mannelijk- en vrouwelijkheid niet zijn ontstaan door ‘nature’ maar als gevolg van ‘nurture’.
Als je het mij vraagt: een goed moment voor kritische zelfreflectie op eigen gedrag en cultuur!
In mijn carrière hoop ik de gouden rugtas -Gouden Meesterproef 2018- te mogen vullen met nog meer skills en ervaring op het gebied van trendonderzoek, conceptontwikkeling en projecten, die bijdragen aan een positieve toekomst!
-Patrick Engels
